Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości o lekko
wydłużonym tułowiu, mocnej budowie, suchym kośćcu i silnym umięśnieniu.
Ma okrywę włosową dobrze chroniącą go przed wpływem warunków
atmosferycznych.
Odpowiadający wzorcowi wygląd psa obrazuje wrodzoną siłę, pojętność i zwrotność w ruchu. Owczarek niemiecki powinien wykazywać odwagę i nieustępliwość w obronie swojego pana i mienia, z pasją atakować na rozkaz, ale poza tym powinien być czujnym, posłusznym i miłym towarzyszem w domu, lecz powściągliwym stosunku do innych osób. Pomimo wybujałego temperamentu owczarek niemiecki powinien być skłonny do uległości, dostosowywać się do każdej sytuacji, chętnie wykonywać wyznaczone dla niego zadania. Jego uzdolnienia węchowe w połączeniu z budową kłusaka, umożliwiającą na spokojnie i pewnie, bez wysiłku wypracowywanie śladów z nosem trzymanym tuż przy ziemi powodują, że może być używany do różnych celów, jako pies tropiący i szukający. Ogólny jego wygląd jest zatem wyrazem naturalnej szlachetności i wzbudzającego respekt spokojnego usposobienia.
Proporcjonalna do wielkości tułowia (długość ok. 40%
wysokości w kłębie). Nie powinna być ani ciężka ani za delikatna i
lekka lub zbyt wydłużona, między uszami umiarkowanie szeroka. Ma być
sucha i umiarkowanej szerokości między uszami. Długość mózgoczaszki równa
się około 50% całej długości głowy, szerokość mózgowioczaszki u psa
nieco większa, a u suki nieco mniejsza niż jej długość. Czaszka oglądana
z góry stopniowo i równomiernie zwęża się, poczynając od uszu, ku
wierzchołkowi nosa, zaś czoło oglądane z boku i z przodu powinno być
tylko lekko wysklepione, bez - lub ze słabo zaznaczoną bruzdą czołową.
Lekko zaokrąglone, nie wystające.
Silny, szczęka i żuchwa dobrze rozwinięta, wargi suche,
napięte, dobrze przylegające. Grzbiet nosa jest prosty, o linii prawie równoległej
do przedłużonej linii czoła.
Zdrowe, mocne pełne (42 zęby: 20 w szczęce i 22 w żuchwie).
Owczarek niemiecki ma zgryz nożycowy, tzn. że siekacze muszą działać na
kształt nożyc, przy czym siekacze żuchwy zachodzą na ścianki tylne
siekaczy szczęki. Między zębami nie powinno być większych odstępów.
Tyło zgryz i przodo zgryz , jak i wspomniane luki między zębami stanowią
wadę. Wadliwy jest też zgryz cęgowy.
Średniej wielkości w kształcie migdała, nieco skośnie
osadzone, nie wyłupiaste, o barwie dostosowanej do umaszczenia, możliwie
ciemnej. Spojrzenie żywe, spokojne, świadczące o pojętności.
Średniej wielkości, u nasady szerokie, ku górze zwężające
się, wysoko osadzone, szersze u nasady, stojące, prosto trzymane, ostro
zakończone, z małżowiną skierowaną do przodu. Wiele psów w czasie
ruchu lub spoczynku w postawie leżącej kładzie uszy do tyłu, co nie jest
wadą.
Szyja silna o dobrze rozwiniętych mięśniach, sucha bez luźnego
podgardla.
Długość tułowia nie powinna przekraczać od 110 do 117%
wysokości psa. Kłąb długi, wyraźnie wzniesiony i łagodnie przechodzący
w linię grzbietu.
Głęboka (ok. 45 - 48% wysokości w kłębie), długa, sięgająca
daleko do tyłu. Żebra dobrze uformowane i długie, ani beczkowato wygięte,
ani płaskie. Dobrze ukształtowana klatka piersiowa zapewnia łokciom
swobodny ruch w czasie kłusa, natomiast zbyt wybrzuszona, zakłóca ruch łokciom
i powoduje ich odstawanie.
Łącznie z lędźwiami prosty i silny. W części
piersiowej niedługi, mocny. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, silnie umięśnione.
Długi, lekko spadzisty. Zad krótki, spadzisty lub o
poziomej linii nie jest pożądany.
Umiarkowanie podkasany.
Obficie owłosiony, opuszczony w dół sięga co najmniej
stawu skokowego. Czasem, choć to niepożądane ma lekkie zagięcie na bok.
W podnieceniu i w czasie ruchu ogon jest wyżej podnoszony i wyginany.
Poszczególne włosy proste, twarde i przylegające. Głowę
łącznie z wewnętrzną stroną uszu, przednią stronę nóg i palce okrywa
sierść krótka, szyję - dłuższa i gęściejsza. Na tylnej stronie nóg
sierść jest dłuższa. Na pośladkach dłuższe włosy tworzą tzw.
"portki".
Czarna z regularnymi brązowymi, żółtymi lub jasnoszarymi
znaczeniami (podpalaniem); z czarnym czaprakiem; śniada; czarna i szara
jednolita, albo z jaśniejszymi lub brązowymi znaczeniami.
Łopatka długa, skośnie ustawiona, dobrze umięśniona, płasko
przylegająca. Ramię jest ustawione do łopatki prawie pod kątem prostym,
mocne i dobrze umięśnione. Przedramię oglądane ze wszystkich stron
proste, o długości większej niż głębokość klatki piersiowej. Śródręcze
silne, niezbyt stromo ustawione. Łokcie ani ostające, ani wciśnięte. Łapy
owalne, tworzą je krótkie zwarte i wysklepione palce oraz twarde, ale nie
szorstkie opuszki. Pazury krótkie, mocne, ciemne.
Pośladki szerokie, silnie umięśnione. Kąt w stawie
kolanowym ok. 120 stopni. Ukątowanie kończyn tylnych odpowiada ukątowaniu
przednich, ale nie może być przesadne. Staw skokowy i śródstopie mocne.
Ogólnie biorąc, kończyny tylne powinny być mocne i dobrze umięśnione,
aby mogły z łatwością spełniać zadania siły napędowej psa.
Od owczarka wymagamy kłusu. Jest to zasadniczy sposób jego
poruszania się, potrzebny zarówno do wykonywania funkcji pasterza jak i
zadań wynikających z funkcji psa użytkowego. Tak, więc kości owczarka
niemieckiego powinny być długie, bo wtedy jest na nich więcej miejsca dla
przyczepu mięśni, lecz z tego powodu nie może on być kwadratowy.
Wysokość w kłębie psa 62,5 cm, suki 57,5 cm.
Dopuszczalne jest odchylenie w górę lub w dół do 2,5 cm.
Wszelkie braki obniżające przydatność użytkową, wytrzymałość i sprawność fizyczną:
![]() |
obojętność, |
![]() |
słaby układ nerwowy, |
![]() |
nadmierna pobudliwość, |
![]() |
lękliwość, |
![]() |
wypłowiałe barwy umaszczenia, |
![]() |
psy albinotyczne lub z białym wierzchołkiem nosa, |
![]() |
nieprawidłowy wzrost, |
![]() |
wątła budowa, |
![]() |
długo nożność, |
![]() |
za krótki tułów, |
![]() |
miękki grzbiet, |
![]() |
stroma postawa kończyn. |
![]() |
wady zgryzu |
![]() |
zbyt miękkie owłosienie, |
![]() |
za krótkie lub za długie owłosienie |
![]() |
uszy wiszące |
![]() |
ogon zakręcony, źle trzymany. |
źródło: ursamajor.pl/owczarek-niemiecki.html